20 kwietnia 2024 Imieniny: Agnieszka, Teodor, Czesław
O retoryce
dialog
dialog, podstawowa struktura językowa dramatu i scenariuszy o podobnym charakterze.
dialog, [gr. dialogos ‘rozmowa’],
1. film, teatr co najmniej dwóch postaci; podstawowa struktura językowa dramatu i scenariuszy o podobnym charakterze (obok monologu, który też może przybrać formę dialogu z sobą samym); służy charakterystyce postaci, rozwojowi fabuły, informacji o okolicznościach wydarzeń oraz o sprawach nie ukazanych w scenie (tzw. opowiadanie świadka); w widowiskach, tak jak w epice, występuje dialog niezależny, zależny i pozorny (quasi-dialog); przyjmuje też formę repliki jak i agonu; lm. dialogi, teksty mówione przez aktorów.
2. muz. dialog łączony z muzyką był samodzielną kompozycję wokalną (XV i XVII w. we Włoszech i Niemczech) bądź wchodził w skład większych form wokalno-instrumentalnych (opera, oratorium); zob. też: recytatyw.
1. film, teatr co najmniej dwóch postaci; podstawowa struktura językowa dramatu i scenariuszy o podobnym charakterze (obok monologu, który też może przybrać formę dialogu z sobą samym); służy charakterystyce postaci, rozwojowi fabuły, informacji o okolicznościach wydarzeń oraz o sprawach nie ukazanych w scenie (tzw. opowiadanie świadka); w widowiskach, tak jak w epice, występuje dialog niezależny, zależny i pozorny (quasi-dialog); przyjmuje też formę repliki jak i agonu; lm. dialogi, teksty mówione przez aktorów.
2. muz. dialog łączony z muzyką był samodzielną kompozycję wokalną (XV i XVII w. we Włoszech i Niemczech) bądź wchodził w skład większych form wokalno-instrumentalnych (opera, oratorium); zob. też: recytatyw.
Dialog w literaturze, red. E. Czaplejewicz, E. Kasperski, Warszawa 1978.