autorskie prawo, dziedzina prawa, której przedmiotem jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Podstawowym założeniem p.a. jest pogląd, że bez zgody twórcy lub wykonawcy nie można w celach komercyjnych wystawiać sztuk, publikować książek, odtwarzać nagrań itd. W opracowaniach naukowych, wypracowaniach, artykułach  dopuszczalne jest cytowanie fragmentów w dosłownym brzmieniu, ale obowiązkiem cytującego jest podanie źródła. Prawa osobiste twórcy nigdy nie wygasają i nie mogą zostać przeniesione na inne osoby. Prawa majątkowe są zbywalne i dziedziczne (spadkobiercy otrzymują → tantiemy), wygasają z upływem 70 lat po śmierci autora, a dzieło staje się dobrem narodowym. Każdy autor i wykonawca może zlecić ochronę swoich praw wyspecjalizowanej instytucji, zwanej organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, do której będą odprowadzane należne mu tantiemy lub gdzie klienci zwracać się będą o zgodę na publikację lub wykorzystywanie dzieła.  
W Polsce takie uprawnienia mają cztery organizacje: Stowarzyszenie Autorów ZAiKS (www.zaiks.pl) chroni prawa autorów tekstów i kompozytorów; Związek Stowarzyszeń Artystów Wykonawców STOART (www.stoart.org.pl) chroni prawa artystów wykonawców, gł. zagranicznych; Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych (SAWP, www.sawp.pl) chroni prawa pol. artystów wykonawców; Związek Producentów Audio Video (ZPAV, www.zpav.pl) chroni prawa producentów fonogramów i wideogramów. Dzieła chronione p.a. opatrzone są, choć nie zawsze, odpowiednią informacją (np. copyright by..., ©).